2014-05-10 / แม่เฟย (菲媽) / เมล็ดกาแฟช่วยนำทาง (Coffee Beans) / ไทย 泰國 / 無
กลิ่นหอมกรุ่นของเมล็ดกาแฟสดคั่วบดใหม่ผสมผสานกันกับกลิ่นเนยของขนมวัฟเฟิลที่เพิ่งอบเสร็จหมาดๆ ส่งกลิ่นหอมตลบอบอวลอยู่ในร้านกาแฟเล็กๆ. ฉันนั่งจิบกาแฟพลางมองดูลูกชายตัวน้อยซึ่งทานขนมอย่างเอร็ดอร่อยด้วยความเอ็นดู. เวลาผ่านมาเกือบเก้าปีแล้วนะที่เมล็ดกาแฟหยิบมือนั้นได้เปลี่ยนชะตาชีวิตของฉัน...ปาฎิหารย์เมล็ดกาแฟกำลังจะเกิดขึ้นกับฉันอีกครั้งงั้นหรือ?
ย้อนเวลากลับไปเมื่อปี 2005 ฉันกำลังเตรียมตัวแต่งงานและย้ายมาอยู่ที่ใต้หวัน ฉันลาออกจากงานแอร์โฮสเตสที่ฉันรัก แต่ในใจลึกๆยังคงถวิลหาและหวังใจว่าจะได้มีโอกาสกลับไปเป็นแอร์อีกครั้ง. ด้วยความที่ตอนนั้นฉันอายุ 29 แล้ว มีโอกาสไม่มากนักที่จะได้รับคัดเลือกฉันจึงแอบแฟนไปสมัครเป็นแอร์อีกครั้งและคิดเสียว่ารอสอบให้ได้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน. การทดสอบด่านแรกผ่านไปได้ด้วยดี แต่มาเริ่มรู้สึกหนักใจเมื่อได้ข่าวว่าการเปิดรับครั้งนี้ต้องการรับเพียงแค่ 3 คนจากจำนวนผู้สมัครเกือบ 3000 คน!
ฉันยังจำได้ว่าเหลือเวลาอีกสองวันจะเป็นวันสอบคัดเลือกรอบสุดท้าย ฉันกระวนกระวายใจอย่างบอกไม่ถูก เลยไปเดินเล่นแถวมหาวิทยาลัยที่เรียนจบมาเพื่อคลายความกังวล. ฉันเดินเลือกซื้อนิตยสารสองสามเล่มจากร้านหนังสือนายอินทร์ และมองหามุมสงบสักแห่งโดยเลือกนั่งลงที่ร้านกาแฟสดแห่งหนึ่งแถวท่าพระจันทร์. ฉันสั่งกาแฟม็อคค่า ไม่หวานมาแก้วหนึ่งแล้วนั่งทอดอารมณ์ พลิกดูหนังสือไปมาอยู่นานแต่แทบจะไม่ได้อ่านตัวหนังสือเลยสักตัว ในใจฉันนั้นยังคงกังวลกับการสอบอยู่ไม่น้อย. จำได้ว่าฉันเป็นลูกค้าแทบจะคนเดียวในร้านณ.ตอนนั้น ชายเจ้าของร้านกาแฟสดเริ่มบทสนทนาสั้นๆขึ้นด้วยการถามว่ารสชาดกาแฟถูกปากฉันรึปล่าว? ฉันตอบเรียบๆว่ารสชาดใช้ได้ ไม่หวานเกินไป เจ้าของร้านเริ่มคุยสัพเพเหระกับฉัน เขาอายุ 29 เท่ากับฉัน มีความฝันที่จะมีร้านกาแฟเล็กๆเป็นของตัวเองเขาเคยทำงานหลายแห่ง แต่ก็อยากจะเป็นเจ้านายตัวเองมากกว่า และแล้วเขาก็ถามฉันว่า ฉันกำลังวางแผนจะแต่งงานหรือจะเปลี่ยนงานรึปล่าว? ฉันถึงกับอึ้งไปในคำถามของชายเจ้าของร้านเพราะฉันกำลังจะมีการเปลี่ยนแปลงในชีวิตทั้งสองเรื่อง! เขารีบออกตัวโดยบอกว่าเขาดูโหงวเฮ้งได้นิดหน่อย เมื่อฉันทำท่าประหลาดใจปนขำเล็กน้อยที่เดี๋ยวร้านขายกาแฟมีบริการดูหมอให้ลูกค้าด้วย! แต่คิดอีกทีก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะแถวท่าพระจันทร์เรื่องหมอดูนั้นขึ้นชื่อนัก. ฉันรู้สึกคุยถูกคอกับจากของร้าน โดยเฉพาะเมื่อเขาทักถึงเรื่องแต่งงาน จนลืมเรื่องความกังวลในการสอบไปชั่วขณะ. ก่อนที่ฉันจะเตรียมตัวลุกออกจากร้านเพราะเห็นว่าเย็นมากแล้ว ชายเจ้าของร้านได้หยิบเมล็ดกาแฟจากในโถหยิบมือหนึ่งส่งให้กับฉันพร้อมทั้งมอบพระสีวะลีที่ได้มาจากเจ้าคณะวัดระฆังเพราะเคยเป็นศิษย์ก้นกุฏิอยู่ที่นั่น ให้ติดตัวไว้เป็นเครื่องลางของขลังในการเข้าสอบรอบสุดท้าย. เขาบอกให้ฉันกลัดพระไว้ใต้ปกเสื้อ แล้วเอาเมล็ดกาแฟใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อสูทเวลาเข้าสอบสัมภาษณ์ พระสีวะลีจะช่วยเสริมบารมี ส่วนเมล็ดกาแฟจะดูดสิ่งไม่ดีระหว่างการสอบเก็บเอาไว้ เหลือไว้แต่ความประทับใจให้กับคณะกรรมการ เมื่อสอบเสร็จให้ทิ้งเมล็ดกาแฟไว้ใต้ต้นไม้ใหญ่ อธิฐานขอให้ความรู้สึกที่ไม่ดีต่างๆถูกทิ้งไปกับเมล็ดกาแฟ และห้ามหันกลับไปมองเมล็ดกาแฟที่ทิ้งแล้วเด็ดขาด. ในวันสอบฉันพกความมั่นใจไปเต็มร้อย ฉันทำตามคำแนะนำอย่างเชื่อฟังทุกขั้นตอน และฉันก็สอบได้จริงๆ! ได้รับคัดเลือกเป็นแอร์โอสเตสอีกครั้งกับสายการบินแห่งหนึ่งของยุโรป.
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก 9 ปีแล้วที่ฉันใช้ชีวิตเป็นมนุษย์เหินเวหา ทุกๆเดือนบินไปบินมาระหว่างกรุงเทพฯ ใต้หวัน และฟินแลนด์ ฉันแต่งงานกับสามีซึ่งเป็นครูสอนภาษาอังกฤษและเป็นคนเกาสง มีลูกหญิงชายวัยน่ารักสองคน อายุ 7 ขวบและ 4 ขวบ ช่วงเวลาที่ใช้ชีวิตอยู่ในใต้หวันฉันได้มีโอกาสออกรายการทีวี "WTO เจี่ยเม่ยฮุ่ย" ของสถานีเคเบิ้ลทีวี GTV ช่อง 27 และไม่ลืมที่จะเล่าเรื่องราวความมหัศจรรย์ของเมล็ดกาแฟที่ทำให้ฉันได้งานแอร์โฮสเตสใหักับผู้ร่วมรายการฟัง. หลังจากเริ่มบินได้สองสามเดือน ฉันมีโอกาสกลับไปที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์อีกครั้ง และไม่ลืมที่จะไปเยี่ยมเจ้าของร้านกาแฟ พร้อมขนมเล็กน้อยติดมือไปฝากเป็นการขอบคุณแต่กลับไม่เจอเขา เหลือแต่เพียงร้านกาแฟที่เดิมแต่เปลี่ยนเจ้าของไปแล้ว. ชีวิตคนเรามักจะเจอะเจอกับสิ่งแปลกๆที่ไม่อาจหาคำอธิบายได้ การพบกันของฉันกับชายเจ้าของร้านกาแฟเป็นโชคชะตาที่ฟ้าลิขิตหรือเป็นเพียงแค่ความบังเอิญกันแน่?
กลิ่นหอมกรุ่นของกาแฟม๊อคค่า รสไม่หวานที่ตั้งอยู่ตรงหน้าฉันแก้วนี้ อาจมีรสชาดแตกต่างไปจากกาแฟเมื่อ 9 ปีก่อนแก้วนั้น. แต่สิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นเหมือนกันไม่ผิดเพี้ยนราวกับฉายหนังซ้ำอีกรอบคือ เจ้าของร้านกาแฟในวันนี้เป็นหญิงสาวอายุ 29 ผู้มีความกระตือรือร้นที่จะสร้างฝันในการมีกิจการเป็นของตัวเอง แถมเจ้าของร้านกาแฟคนนี้ก็ยังดูหมอ(ไพ่ยิบซี)ให้ฉันอีกด้วย! ขอบอกเลยว่าแม่นมากๆ! การพบกันกับเมล็ดกาแฟอีกครั้งของฉันจะนำพาชีวิตฉันเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางใดฉันเองก็ยังคงเฝ้ารอหาคำตอบ แต่สิ่งที่ฉันรู้คือฉันยังต้องพบกับบททดสอบความอดทนอีกมากมาย แต่ฉันก็ไม่ท้อถอยกลับรู้สึกขอบคุณที่มีบางสิ่งผลักดันให้ฉันรู้จักเจ้าของร้านกาแฟทั้งสองคน ผู้ที่คอยช่วยนำทางให้ฉันเสมอเมื่อชีวิตเดินมาถึงทางแยก...ปีหน้าลูกชายของฉันจะเข้าเรียนอนุบาลที่ใต้หวัน ฉันคงต้องลาออกจากงานแอร์ที่ฉันรักเพื่อมาอยู่ดูแลเขาและครอบครัว ฉันกำลังเผชิญความเปลี่ยนแปลงที่เดินเข้ามาสู่ชีวิตอีกครั้ง....
หากคุณเป็นคนหนึ่งที่ได้อ่านเรื่องราวของฉัน คุณเชื่อไหมว่าการพบกันของคนเรานั้นมีเหตุและผลอยู่ในตัวของมัน? จงถนุถนอมสัมพันธภาพอันดีต่อคนรอบตัวของคุณ แล้วคุณจะพบเจอกับสิ่งดีๆที่จะช่วยเติมพลังให้กับชีวิตเพื่อคุณจะเดินหน้าก้าวย่างต่อไปอย่างมั่นใจด้วยกำลังใจเกินร้อย.
