ขอคิดอีกมุมหนึ่งของแรงงานต่างชาติ “ใครกัน..ที่โง่”

2015-4-22 / นฤเดช บุญฉิม / ขอคิดอีกมุมหนึ่งของแรงงานต่างชาติ “ใครกัน..ที่โง่” / ไทย 泰國 / เรือนจำไทเป


ชีวิตผู้ค้าแรงงานในไต้หวันมีหลากหลายชนชาติต่างจิตต่างใจ แต่ก็มีจุดหมายเดียวกันคือ ทุกคนหวังมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น หวังห่างไกลความลำบากในอดีด หลายคนประสบความสำเร็จ แต่ก็มีอีกหลายคนที่ล้มเหลว ชีวิตของพวกเขามีหลายรสชาติหลายแบบ จะประสบความสำเร็จหรือล้มเหลวทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขึ้นอยู่กับตัวของเขาเอง
ที่โรงงานของผมมีเพื่อนคนหนึ่งชื่อไอ้โก้ ไอ้โก้มีความหวังเหมือนแรงงานทั่ว ๆ ไป ที่จะเก็บเงินให้ได้เยอะ ๆ เพื่อครอบครัวจะได้สบายขึ้น ไอ้โก้มันเป็นคนเซ่อ ๆ ซ่า ๆ ใครว่าใครด่ามันก็ยิ้มรับเฉย ๆ ใครใช้ให้ทำอะไรมันก็ทำทุกอย่างโดยไม่บ่นเลยซักคำ เรียกว่ามันเป็นเด็กรับใช้ของโรงงานเลยก็ว่าได้  ไอ้โก้ไปซื้อของซิ ตักน้ำซิ เช็ดพื้นซิ ถูพื้นซิอะไรบอกมาไอ้โก้จัดให้ แต่ก็แปลกแฮะ มันก็มีเรื่องฉลาดอยู่เหมือนกันคือเรื่องเงิน โดยเฉพาะเหล้า ยาเสพติด การพนันและเรื่องผู้หญิงไม่ได้กินเงินมันเลย หน้าที่หลักของไอ้โก้หลังเลิกงานคือทำกลับข้าว ถูพื้นและคอยเช็คดูว่ามีอะไรขาดเหลือบ้าง และก็รวบรวมเงินจากเพื่อน ๆ  เพื่อให้ไอ้โก้จ่ายซื้อของที่ตลาดมาเก็บตุนไว้ โดยไม่ต้องออกเงินเลย มันบอก “กูออกแรงพวกมึงออกเงินซิ” จริงของมันแฮะ.. ไอ้โก้จึงมีเงินส่งกลับบ้านเต็มเม็ดเต็มหน่วย ผิดกับไอ้พวกที่ทำตัวเป็นลูกพี่ที่คบเพื่อนเยอะ ๆ และชอบดื่มเหล้า พอเหล้าเข้าปากก็เต็มที่ เต็มที่กูเลี้ยงเอง คนประเภทนี้มีเยอะ บางทีถึงขั้นแย่งกันจ่ายก็มี พอตั้งวงได้ก็ไอ้โก้อีกนั้นแหละทำกับแกล้ม  อยากกินอะไร ต้ม ผัด แกง ทอด สั่งมาโก้ทำได้ทั้งหมด ไอ้โก้มันไม่ชอบดื่มมาก มันชอบฟัดกับแกล้มมากกว่า  และถ้าชวนมันไปดื่มต่อข้างนอกโรงงาน หรือคาราโอเกะ No! ..มันไม่ไปเด็ดขาด มันกลัวเกิดเรื่อง วันหยุดมันเหมือนกับยามเฝ้าโรงงานไปโดยปริยาย  บางครั้งเมาแล้วชอบหาเรื่องชกต่อยกับคนอื่น พวกลูกพี่พอเหล้าเข้าปาก บางครั้งก็มีการฆ่ากันตายก็มี บางครั้งเมาแล้วก็หายาเสพติดมาแก้เพื่อระงับความเมาให้กับตัวเอง สุดท้ายเถ้าแก่จับได้ส่งกลับบ้านหลายคน บางครั้งเมาแล้วขี่จักรยานกลับโรงงานโดนรถชนตายและเป็นเจ้าชายนิทราก็มีหลายราย
วันหยุดของได้โก้มันก็เหมือนยามเฝ้าฌรงงานโดยปริยาย บางครั้งพวกลูกพี่ของไอ้โก้พอเล้าเข้าปากก็ชวนกันไปเล่นไพ่ เล่นไฮโล ไอ้โก้มันได้แต่ดูมันบอกว่า เล่นไม่เป็น ก็โดนด่าว่าโง่ แค่นี้ก็เล่นไม่เป็น แต่พอเงินออกก็บ่นไปตาม ๆ กัน เงินไม่พอใช้บ้าง ไม่พอส่งกลับบ้านบ้าง  จะพอได้อย่างไงทั้งดื่มเหล้า เล่นการพนัน เสพยาเสพติด โทรศัพท์ก็เปลี่ยนเครื่องเป็นว่าเล่น โทรหาแม่ 50 โทรหาสาว 500 ผิดกับไอ้โก้มันบอกว่า หน้าที่หลักของมันคือโทรกลับบ้านเท่านั้น
การทำงานไอ้โก้ขยันขันแข็งถึงจะเซ่อซ่าไปบ้าง แต่มันก็ทำทุกอย่างตามที่นายจ้างสั่ง งานบางอย่างเขาบอกว่าสกปรกไม่มีคนอยากทำ อยากเช่น ลอกท่อระบายน้ำ ขัดส้วมของโรงงาน มา..ไอ้โก้ทำเอง นายจ้างจึงชอบมันมาก มีอะไรดี ๆ ก็เอามาให้มัน นายจ้างเขามองคนออก เขาชอบคนขยัน ตั้งใจทำงาน แต่คนงานด้วยกันกลับว่ามันโง่..เซ่อ ไอ้โก้มาอยู่ที่นี่ได้ไมนานก็ใช้หนี้หมด ครบสัญญาคงมีเงินเก็บเยอะ เห็นว่ามันซื้อที่ทางไว้เยอะเหมือนกัน
มาถึงตอนนี้ผมรู้แล้วว่า คนที่โง่เซ่อที่โง่มันไม่ใช่ไอ้โก้หรอกครับ แต่เป็นพวกลูกพี่ของมันต่างหาก ไอ้โก้มันโง่ในสิ่งที่ควรโง่หรอกครับ ฉลาดในสิ่งที่ควรฉลาด ผิดกับพวกที่ชอบทำตัวเป็นลูกพี่ ที่ชอบความสนุกสนาน สะดวกสบาย พอครบสัญญา หนี้ก็ใช้ไม่หมด สร้างความลำบากให้กับพ่อแม่และคนที่รอคอยอยู่ข้างหลัง ไม่แน่ตอนนี้พวกลูกพี่ของไอ้โก้อาจกลับไปเป็นลูกน้องของไอ้โก้ก็เป็นไปได้ และก็ไม่แน่เหมือนกันถ้าผมกลับไปเมืองไทย ผมอาจไปเป็นลูกจ้างกรีดยาง ตัดอ้อยที่สวนของไอ้โก้ก็เป็นไปได้ เพราะผมก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ชอบความสนุกสนานเหมือนกับคนอื่น ๆ เหมือนกัน...
หลังจากไอ้โก้มันครบทำงานสัญญากลับเมืองไทย มันก็ได้เป็นเถ้าแก่เป็นนายของตัวเอง มันมีไร่นาสวนผสมเป็นของตัวเอง โดยไม่ได้จ้างใครเลย มันบริหารงานแบบครอบครัวคอยช่วยเหลือแบ่งภาระของมัน มีน้อยครั้งที่มันจะว่าจ้างคนงานมาช่วย เพราะมันไม่อยากให้เงินลั่วไหลไปง่าย ๆ เพราะมันได้เรียนรู้ประสบการณ์จากไต้หวันว่าเงินทุกบาททุกสตางค์มันหายาก ต้องแลกด้วยหยาดเหงื่อแรงกายของมันทั้งชีวิต มันถึงมีวันนี้ได้ ทั้งนี้และทั้งนั้นมันก็ได้เถ้าแก่คอยสอนให้รู้จักประหยัดอดออมจึงกลายเป็นเศรษฐี
ถ้าไอ้โก้มันมีเวลามันชอบเขียนจดหมายมาให้กำลังใจผม มีอยู่ประโยคหนึ่งที่ผมอ่านแล้วผมรู้สึกประทับใจมาก มันเขียนมาว่า “นฤเดชเพื่อนรัก ถ้านายเชื่อคำพูดของเราไม่ดื่มเหล้า ไม่เล่นการพนัน ไม่ยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด นายคงไม่ต้องมาอยู่ในนี้ และนายก็มีฐานะดีเหมือนอย่างเรา ตอนนี้เราและครอบครัวสบาบแล้ว เราสร้างความฝันของเรากับครอบครัวเป็นจริงแล้ว เราของคุณนายมากสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่นายคอยช่วยเหลือเรามาโดยตลอด ตั้งแต่เรามาไต้หวันเป็นครั้งแรก ขอบคุณสำหรับภาษาจีนที่สอนให้เราพูดได้ทุกประโยค ทำให้เราพูดจาสือสารได้คล่องแคล่ว  ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่คอยช่วยเหลือเรามาตลอด ถ้านายพ้นโทษออกมาจากเรือนจำเราจะไปรับนายมาอยู่กับเรา เพราะเราอยากจะตอบแทนบุญคุณที่นายมีต่อเราและครอบครัว จนทำให้เรามีวันนี้ ” ผมอ่านจดหมายของอาโก้แล้วทำให้ผมตื้นตันในน้ำใจของเพื่อนมากอย่างบอกไม่ถูก และที่สำคัญไอ้โก้มันบอกว่า มันอยากจะกลับมาขอบคุณเถ้าแก่ ที่โรงงานเก่าของมัน และจะเชิญเถ้าแก่ไปเที่ยวชมกิจการของมัน ที่มากไปกว่านั้นมันขอขอบคุณประเทศไต้หวันที่ทำให้มันและครอบครัวลืมต้าอ้าปากได้ จนกลายเป็นคนมีฐานะ ถ้ามันมีเวลามันจะหาโอกาสมาเยี่ยมเถ้าแก่และหาเวลามาเยี่ยมผมด้วย
ที่ผมเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาก็เพราะว่าผมอยากใช้เรื่องราวของผมเป็นอุทาหรณ์แต่แรงงานต่างชาติทุกท่านว่าเหล้า ยาเสพติดการพนัน และอบายมุขต่าง ๆ มันไม่ทำให้ทุกท่านมีทางออกที่ดีได้ ที่ผมเข้ามาอยู่ที่เรือนจำแห่งนี้ก็เพราะสิ่งเหล่านี้ ทำลายชีวิตของผม เพราะความหลงผิด ชอบความสนุกสนาน ท้าทาย จนทำให้ลืมคนที่รอคอยความหวังจากเรา มาคิดได้ก็สานไปเสียแล้ว ผมนี่มันโง่จริง ๆ ทุกท่านยังได้มีโอกาสกลับตัวกลับใจเสียตั้งแต่วันนี้ เริ่มต้นใหม่ยังไม่สายหรอกครับ ขอให้หยุดคิดสิ่งนี้สักนิดว่า เรามาไต้หวันเพื่ออะไร และมีใครรอคอยความหวังจากคุณอยู่ อย่าทำให้ครอบครัวเสียใจและผิดหวังในตัวของเรานะครับ มาลำบากที่ไต้หวันแล้วกลับไปสบายที่บ้านเราดีกว่านะครับ ขอฝากข้อความดี ๆ อีกสักนิดว่า หากท่านมีปัญหาเดือดร้อนหรือไม่เข้าใจ ท่านสามารถโทรไปที่เบอร์ 1955 ได้ตลอด 24 ชั่วโมง อย่าลืมนะครับ 1955 ช่วยคุณได้ และขอหนุนใจแรงงานต่างชาติทุกท่านว่า ให้ดูชีวิตของได้โก้เป็นตัวอย่าง  จึงจะสร้างความหวังของตัวเองและครอบครัวได้สำเร็จ ขอให้ทุกท่านโชคดีและใช้ชีวิตในไต้หวันอย่างราบรื่น ตลอดไปนะครับ
ชีวิตแรงงานในไต้หวันแบ่งออกเป็นกลุ่มใหญ่ ๆได้ 2 กลุ่มด้วยกัน กลุ่มแรก แบบไอ้โก้ลำบากในวันนี้เพื่อสบายในวันข้างหน้า (โง่ในสิ่งที่ควรโง่) อีกกลุ่มคือ แบบลูกพี่ขาใหญ่ ที่สบาย ๆวันนี้แต่กลับลำบากในวันข้างหน้า(ฉลาดในสิ่งที่ไม่ควรฉลาด) คุณ ๆ คงรู้นะครับว่าแบบไหนจึงประสบความสำเร็จ...แล้วคุณหละ!...อยู่ในกลุ่มไหน?